AĞLA (MA) ÇOCUK !...

"Gel Benim Kalbimde Ağla Ey Çocuk

Gömleğin yamalı benizin uçuk
Söyle nerelere böyle yolculuk
Bir kuş gibi garip, gül gibi soluk
Gel benim kalbimde ağla ey çocuk

Yaslanıp göğsüme kalbimi dinle
İstersen ağlayıp kalbimle inle
Boynunu büküp de garip halinle
Gel benim kalbimde ağla ey çocuk

Sanmaki sarsacak zaman seni
Acılar derindir görünmez dibi
Ürperip titreyip bir yaprak gibi
Gel benim kalbimde ağla ey çocuk

Geçilir sevdalar geçilir dayan
Umutlar yeşerir gelir bir zaman
Dağılır bulutlar dağılır duman
Gel benim kalbimde ağla ey çocuk"

Yukarıdaki şiiri internet sitelerinde görünce; yüreğim burkuldu, nefesim kesildi...
Bu ağlaması istenen çocuğun, aslında ağlamaması gerekir diye düşündüm!...
Aslında bu ağlamaya mahkum edilmiş çocuğu ağlatanların ağlatılması gerekir diye düşündüm...
Ama maalesef her zaman olduğu gibi sadece düşündüm!...
Bizi yıllardır olduğu gibi yine duyanın olmayacağını bile bile; hem bu güzel duyguları hem de bendeniz de infial eden sesi sizlerle paylaşmak istedim...
Gruplarda cevap verdiğim, "bedizsu" mahlaslı katılımcıya hitaben oluşmuş duygularımı sizlere de arz ediyorum:

"Sevgili bedizsu;
Adınızı bilemediğimden size kullandığınız mahlasınızla seslendiğim için umarım bağışlanırım.
Aylardır, belki de son bir iki yıldır bendenizi etkileyen istisna şiirlerden birini sunmuşsunuz...
Şiir sizinse yüreğinizie sağlık. Sizin değilse ve her kiminse o yüreğe sağlık..
İzninizle; bendeniz, ağlamasına izin verdiğiniz çocuğa ağlama yasağı(!) koymaya niyetlendim..
Şiirin doğuşuna neden olan bu güzel şiirle birlikte anılmasını istediğim için de -izninizle- her iki şiiri de gruplarla paylaşacağım...
Tekraren; şiir sizinse Allah aşkına sakın susmayın. Sizin değilse bu duyguların sahibi, Allah aşkına susmasın...
Bu yürekler susmamalı ki, belki sağırlarımız duysun ve sağırlarımızın duyduğunu görerek kıskanan körlerimiz de görsün...


AĞLAMA ÇOCUK !...

Eskisin gömleğin solsun benizin
Sığın şu gönlüme ağlama çocuk...
Garip bir kuş gibi olsa da sesin
Kon da yüreğime ağlama çocuk...

Dinle yüreğimi bak neler diyor
Aşkı belli zaten neler seviyor
Zalim kahrolurken seven ölüyor
Ölüm sende güzel, ağlama çocuk!...

Babanı vururlar anay bağırır
Her ölüm bir başka haray çağırır
Bu insafsız baskı, kısas doğurur
Haykır kulağıma ağlama çocuk...

Her ölüm elbette biten bir andır
Her anı öldüren, ölen bir candır
Toprak için ölen varsa Vatandır
Katıl sen kervana ağlama çocuk...

Mutlaka sesini bir duyan olur
Doğanlar mutlaka bir gün de ölür
Zulüm mazlum ahlarıyla boğulur
Ah etme, nara at, ağlama çocuk... Mustafa ASLAN

Dünyanın gözleri önünde zulme, soykırıma, Haçlı saldırılarına muhatap olan; hala en yakın komşularından, hatta bizden gerekli desteği alamayan, ağlamaktan başka yapacağı kalmayan, bütün ağlamaya mecbur edilmiş Müslüman Çocuklar içindir bu duygu ve dilekler...
Umarız duyanlar olur!...
Umarız güneş gözlüklerini çıkararak bu zulmü görenler olur!...
Yine umarız ve yalvararak dileriz ki bu zulme, bir "Dur!" diyebilecek Millet Evladı olur..."
TEVEKKELTÜ A'LALLAH
Selam, sevgi, dua...
Mustafa ASLAN
http://maslan.blogspot.com
tokkali@gmail.com
tokkali_53@yahoo.com