BİLİRİM!...

Gel ecel! Gel ölüm, cebelleşelim,
Bende emânet bir cân var bilirim.
Cânla çekişirken helâlleşelim;
Emânet bedeni sıkar bilirim,
Cân inlerken cânân çıkar bilirim!

Yoktan varolmuşuz, süre bir ömür
Kimi erlik eder, kimisi emîr.
Pamuğa ne yapar çelikle demir?
Sert vurur, yumuşak siner bilirim,
Savaşlar sulh ile diner bilirim!...

Beşerim, şaşarım tesâdüflere
Çalabım ilaçlık verir küflere
Sözün hükmü gizlenir rediflere;
Söz kelâm önünde susar bilirim,
Öfkeler muhabbet kusar bilirim!...

Küffâr ders verirse ehl-i takvâya
Ömürler, ameller gider hevâya!
Yiğit baş koyarsa haklı dâvâya
Meydanda ölümler ölür bilirim,
Cân gider, şân olur gelir bilirim!...

Gecenin sırrını tül gösterirse,
Âteş sönmeyeyim der küllenirse
Yabancı atlanıp rehberlenirse;
Kervân yiter, çöller kalır bilirim,
Seller gider, göller kalır bilirim!...

Tarih denilen şey, ömür istifi,
Yazanla okuyan yapar tasnîfi,
Hanîf* affeder de küskün hânifi*;
Kibirlinin hasmı Allah, bilirim,
Âhiri berbâttır Vallah bilirim!...

Güller goncalardan, beden topraktan
Hazânlar sararıp düşen yapraktan
Korkaklar hâinden, hâin korkaktan
Pişmanlık keşke'den çıkar bilirim,
Düşte su âteşi yakar bilirim!...

Gel ecel! Gel ölüm, gel güreşelim!
Sevâp, günâh olup cebelleşelim!
Bedenle cân vedâlaşsın görelim;
Emânet cân beden yakar bilirim,
Cânân inler câna bakar bilirim!...

13 Ocak 2013/ İzmir
Tokkalı Mustafa ASLAN

Sözlük:
hanîf: islâm dînine sımsıkı bağlı kimse
hânif: dargın, gururlu, kibirli