HADİ DERT PAYLAŞALIM...

Herşeye olduğu gibi insan derde de alışırmış!
Alışılan dert, adam öldürmez derler! Derde alışılacağını bütün semâvî kitaplardan, bütün zamanlara örnek olmuş kişilerin hayatlarından, görerek-dinleyerek-öğrenerek biliyoruz. Dert ile insanoğlunun en büyük başbelâsı nefsin terbiye edildiğini de galiba öğreneceğiz!
Erenler; "Bu dünyada bedene en ağır gelen amel(iş), öbür dünyada terâzide en ağır gelen sevap olacaktır." diyorlar! Bu dünyada bedene en ağır gelen işin dert olduğunu bilince, insanın dayanarak, dayanma idmanları yaparak dertlerini sevesi geliyor ama zor! Zor ki zor!
"Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabîp
Kılma dermânkim helâkim zehr-i dermânındadır." diye derdiyle kucaklaşmayı başaran veya başardığını dillendirerek şeytânına kafa tutan Fuzûli'yi anlamak kolay mıdır? Zor ki zor!
Seyyîd'ül Sabır ünvanlı Hz. Eyyûp (a.s.)'u ve hayatını ibret niyetiyle de olsa dinlemek, anlatmak, kolay mıdır? İnsana Eyyupluk tavsiye etmek kolay mıdır? Zor! Zor ki zor!
Hatırlamak, hatırlatmak için: Hz. Eyyûp, çok çocuğu olan, çok varlıklı ve sıhhatli bir Nebi'dir. Bu bolluk, sağlık ve huzûr içindeyken zamanını şükr'ederek geçirir. Kıyâmete kadar inanmış kulları saptırmaya izinli Şeytan; "Tabi! Eyyûp varlıklı, çoluk cocuğu olan ve sağlıklı biri! Elbette şükr'edecek. Bunlar olmasa da şükreder mi?" der. Eyyûp (a.s.)'ın önce mal varlığı yok olur. O, "Veren de Allah, alan da Allah." diyerek şükrüne devam eder. Çocukları peşpeşe ölür. O, yine; "Veren de Allah, alan da Allah." diye şükreder. Bu kere Eyyûp (a.s.), hastalanır. Bütün vücûdunu yara kaplar! Yakınları, hatta eşleri dayanamaz terk ederler. Sadece yakın akrabasından olan eşi Rahime Validemiz yanında kalır. Artık Eyyûp (a.s.)'ın yaralarının kokusu, komşuları rahatsız etmektedir. Rahime Validemize şikâyetlenirler, hastasını alıp gitmesini söylerler. Rahime Validemiz de hastasını köyün dışına bir ağaç altına taşır. Eyyûp (a.s.)'ın yaraları kurtlanmıştır. O, bıkmadan şükr'etmektedir. Kurtlar diline ve kalbine ulaştığında; "Ya Rabbi! Doğrusu şeytan ve zararı bana dokundu! Kalbimle ve dilimle Sen'i zikretmeme engel olabilir, yardım et!" diye yalvarır. Rahime Validemiz odun toplamaya gitmiştir. Geri döndüğünde Eyyûp (a.s.)'ı eski sağlıklı, zinde haliyle bulur! Merakla sorduğunda Hz. Eyyûp, Allah'ın inâyetiyle şifa bulduğunu söyleyerek yine şükr'eder. Kur'an'da bu olay şöyle anlatılır: "Kulumuz Eyyûb'u da an. O Rabbine: Doğrusu şeytan bana bir yorgunluk ve eziyet verdi, diye seslenmişti./ Ayağını yere vur! işte yıkanacak ve içilecek bir su (dedik)" (Sâd-41-42)
"Bütün kitaplar, bir Kitâb'ı anlamak için okunur." öğretisinden hareketle Kur'ân'a dönüldüğünde; "Yemîn olsun ki, sizi korku, açlık; mallardan-canlardan-meyvelerden eksiltme türünden bir şeyle mutlaka imtihân edeceğiz. Sabredenlere müjdele." (Bakara-155) uyarı-müjdesiyle buluşuruz.
Elbette Eyyûp'luk kolay değil, hatta zor! Zor ki zor!
Derde alışmak, dertle barışmak elbette zor ama imkânsız değil! Eyyûp(as.) dayanmışsa, kimseye dayanamayacağı bir dert yüklenmeyeceği Allah(c.c.) vaadiyse; her dertli, derdine tahammül edecek sabr'edecektir! Sabr'etmese ne yapabilir ki? Bütün cesâretimi toplayarak; "Şükr'eder!" dersem haddi aşar mıyım?
Sevgili Yavuz Selim Demirağ'ın; kendi dertlerinin önüne koyarak paylaştığını saklamadığı dertleri-dertlileri okuyunca yüreğim sıkıştı! "Çekemezsen Yavuz Selim, bölek seninle." diye yüksek sesle seslenmek istedim!
Kendi dertlerini ertelemeden üstüne bir de millet derdini kabullenen, millet derdini dert edinmiş dertlilerin dertlerini paylaşmaya hevesli böyle Yiğit bir Türk'ün dertlerine ortaklık şeref değil midir?
Ya Rabbi! Yavuz Selim'e, diğer dertlilerine ve dertli Türk Milletine dayanma gücü ver! Dayanma gücünün yanında şükr'edebilme dirâyet ve basîretini esirgeme bizden ya Rabbi!
Dert ve sıkıntı paylaşılırsa azalır, huzûr paylaşıldıkça artar vesselâm...
Selâm, sevgi, dua...
Mustafa ASLAN